Superpower sunday: Vleermuis hangt maandenlang ondersteboven
Wanneer we aan vleermuizen denken, beelden we ons een donkere grot vol ondersteboven hangende dieren in. Voor ons is het logisch dat deze dieren zo slapen, maar het is allerminst vanzelfsprekend. Hoe ze het doen en waarom ze niet duizelig worden, leggen we je graag uit.
Dat vleermuizen ondersteboven slapen, leren we al van jongs af aan. Hoe spelen ze het voor elkaar? Eigenlijk is het een soort automatisme dat in gang schiet zodra ze zich met hun achterpoten vasthaken aan het plafond. De pezen in hun poten worden dan geblokkeerd, waardoor ze zonder spierkracht kunnen blijven hangen en geen energie verbruiken. Dat is heel handig, want tijdens hun maandenlange winterslaap hebben ze al hun energie broodnodig. “Think smarter, not harder” dachten de vleermuizen wellicht. Bijkomend voordeel: ze kunnen meteen wegvliegen wanneer ze loslaten.
Nu de hamvraag: waarom worden ze niet duizelig? Er is namelijk een reden dat ‘gravity boots’ nooit hip geworden zijn: ondersteboven hangen is uiterst oncomfortabel. Wanneer mensen het doen, stroomt er meteen 6 liter bloed onder invloed van de zwaartekracht richting hoofd - en dat is niet voorzien op zoveel bloed. Het resultaat: een rooie kop, uitpuilende ogen en een kater-zonder-feestje. Vleermuizen zijn echter echte lichtgewichten: de zwaarste soort ter wereld weegt zelfs nauwelijks meer dan anderhalve kilogram. Daardoor heeft de zwaartekracht weinig invloed op hun bloedcirculatie en kunnen ze lekker ondersteboven blijven hangen. Op de kop slapen mag dan wel ongemakkelijk lijken voor ons, voor een vleermuis voelt het als thuiskomen en in de zetel ploffen.
