Wilde bijen in de bloemetjes: de favoriete bijen van onze redactie

Daniel: "Deze bij maakt zijn nest uitsluitend in een slakkenhuis. In het huisje zijn verschillende broedcellen te vinden, afgescheiden met gekauwd plantenmateriaal. Soms lijkt een slakkenhuis niet meer bewoond, maar met een gouden slakkenhuisbij in de buurt kan het gauw onderdak geven voor een nieuwe generatie bijen. Ook weer een mooi voorbeeld van hoe de natuur als één grote puzzel in elkaar valt. Helaas heb ik deze soort zelf nog nooit gezien, maar het is zeker een leuke kandidaat om een filmpje over te maken!"​

Eva: "Ik hou van aaibare dieren en ook onder de bijen vind je wel een paar knuffelige exemplaren. Zo heeft het vrouwtje van de pluimvoetbij – what’s in a name – geel-rossige, donzig behaarde achterpootjes. Dankzij die haartjes kan ze enorme hoeveelheden stuifmeel vervoeren, maar ze hebben ook nog een ander nut. Haar nestje maakt ze namelijk in een hol onder de grond dat ze zelf uitgraaft, vaak tot een halve meter diep. Dankzij haar dik behaarde poten verloopt dat klusje een stuk makkelijker. Het leuke aan de pluimvoetbij is dat ze heel algemeen voorkomt in ons land, en dan vooral op zanderige plaatsen. Zelfs tussen de voegen van stoeptegels maakt ze haar nestholtes! Je hoeft er dus niet lang naar te zoeken. Ze is ook verzot op gele bloemen, dus met een gazon vol paardenbloemen kan je haar zeker naar je tuin lokken."

Tille: "Deze soort wordt vanop een afstand al snel afgeschreven als een grote vlieg, maar van dichtbij is de Blauwzwarte houtbij een echt pareltje. Zijn naam zegt het al, hij heeft niks weg van een doodgewone bij. Zijn lijf is volledig zwart en zijn vleugels hebben een prachtige iriserende paarse glans. Daarmee lijkt hij in het zonlicht op het gebrandschilderd glas dat je in kathedralen kan terugvinden. Een mooie creatie van de natuur dus. Deze bij zet zijn eitjes trouwens af in pas afgestorven bomen, de ideale plaats voor lange nesttunnels die dienen als opslagplaats voor nectar en stuifmeel. Jammer genoeg is deze soort in ons land zeldzaam, al wordt de Blauwzwarte houtbij sinds 2000 wel steeds vaker waargenomen."

Marie: "Deze bij is rood behaard en heeft zijn naam er ook aan te danken: dit is het Vosje. Het lijkt wel alsof deze bij een stukje vossenpels als een dekentje over de schouders draagt. Het vosje is een zandbij waarbij de vrouwtjes nestjes graven op plekken die niet té begroeid zijn. Ze maken het zichzelf graag gemakkelijk. Ook van biodiversiteit is het vosje niet vies. Deze bij bezoekt een brede variatie aan bloemen en helpt zo mee aan de verspreiding van verschillende planten. Nog een leuk weetje over deze bij: de mannetjes kan je onderscheiden aan de hand van de witte haren onder zijn kop, wat ook wel zijn snorretje wordt genoemd! Klinkt als een echte heer, toch?"

Alexandra: "Met zijn wit tot lichtgeel masker dat contrasteert met zijn zwarte kop doet de Resedamaskerbij mij denken aan een oude komiek in verkleedkostuum of een spion die incognito probeert te gaan. Deze bij is zeer klein (7 tot 9 mm voor de vrouwtjes en 6 tot 8 mm voor de mannetjes). Zo klein zelfs dat hij nestelt in de stengels van bramen of rozen. De vrouwtjes verzamelen uitsluitend stuifmeel van reseda, een kruidachtige plant, en doet dat niet door middel van haar behaarde poten, maar wel door het stuifmeel op te hopen in haar ‘krop’, een soort extra buidel of maag die zich in het verlengde van haar slokdarm bevindt. Daarna braakt ze het stuifmeel uit om het aan haar larven te voeden. Smakelijk, nietwaar? Resedamaskerbijen kan je tegenkomen in de omgeving van weiden, industrieterreinen, tuinen, rivieren, duinen en zelfs spoorwegen. Ze komen dus voor in verschillende habitats zolang er maar een waardplant aanwezig is. Echte kameleons!"

Elisabeth: "De tuinbladsnijder is een bezige én boeiende bij. Vooral het vrouwtje is een opvallende verschijning. Eerst en vooral omdat ze uitgedost is met felgekleurde roodoranje haren op haar buik waarmee ze stuifmeel verzamelt. Daarnaast bouwt mevrouw tuinbladsnijder ook bijzondere huisjes. Haar nest is een kunstwerkje op zich. Ze verzamelt stukjes blad en bloemen om haar nest te behangen. Very 70’s! Ze verkiest vooral jonge bladeren van o.a. maarts viooltje, (klap)roos, braam, sleedoorn, eik en berk omdat ze die makkelijker kan lossnijden met haar stevige kaken. Van grote ovalen stukken blad rolt ze kokertjes waarin ze stuifmeel en een eitje legt. Die nestkokertjes sluit ze vervolgens af met kleine ronde stukjes blad. Het resultaat is een prachtig nest met een origami-interieur aan nestkokertjes die haar eitjes beschermen tegen weer en wind. En het beste van al: je kan dit fascinerende bouwproces van dichtbij volgen in je eigen tuin!"