5 wijfjes die hun mannetje staan in de wilde natuur
Dacht je dat het dierenrijk een stereotiepe mannenwereld is? Ook in onze wilde natuur lopen er heel wat sterke en ambitieuze vrouwen rond. Er zijn zelfs voorbeelden van matriarchale samenlevingen in het dierenrijk waar wijfjes dominant zijn en de hiërarchie bepalen. Maak kennis met deze 5 vrouwelijke dieren die hun mannetje staan in de wilde natuur.
Bijen
Aan het hoofd van een bijenkolonie staat een wel heel straffe vrouw: de bijenkoningin of moer. Queen Bee is het enige wijfje in de hele korf dat vruchtbaar is en tijdens de zomermaanden produceert ze tot wel 1500 eitjes per dag! Gelukkig krijgt ze hulp van haar dochters: de werksters. Zij zorgen ervoor dat de koningin niets tekort komt, brengen haar eten, ruimen op en organiseren de korf. Daar zoemen immers ook nog mannelijke bijen of darren rond. Zij hebben één eenvoudige taak: de eitjes van de koningin bevruchten. Eens die missie geslaagd is, sterven ze een stille dood terwijl de werksters rustig verder zoemen.
Vleermuizen
Vleermuizen op zich zijn al unieke zoogdieren: ze slapen ondersteboven, kijken met hun oren en vliegen met hun handen. Ook hun sociaal gedrag is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Vleermuizen leven in matriarchale kolonies. ‘s Zomers verzamelen de moeders en hun dochters zich in kraamkolonies – apart van de mannetjes. Samen trekken de wijfjes naar een andere verblijfplaats zoals verlaten delen van gebouwen, holle bomen, grotten, etc. Voor een lange tijd doen de vrouwelijke vleermuizen het dus zonder hun partner of vader. Die vertoeven alleen of in kleine groepjes op een andere plek.
Eenden
Eenden hebben doorheen de jaren een vernuftig systeem ontwikkeld om zich te beschermen tegen… woerden. Inderdaad, mannelijke eenden nemen het niet zo nauw met instemming van de vrouw wanneer het op seks aankomt. Ze springen er gewoon bovenop, en dat kan er soms heftig aan toegaan
Woerden zijn bovendien zowat de enige vogels die een penis hebben, andere vogels drukken hun cloaca’s tegen elkaar. Om ongewenste intimiteiten te voorkomen, hebben eenden dus een anti-verkrachtingsmechanisme ontwikkeld: in hun vagina bevinden zich inwendige spiraaltjes. Beeld je in: de spiraalvormige eendenvagina draait met de klok mee en een woerdenpenis tegen de klok in. Wij zouden er ook niet meer aan uit – of in? – geraken…
Bidsprinkhanen
Een klein schietgebedje is wel op z’n plaats als je een mannelijke bidsprinkhaan bent. Hij gaat er namelijk letterlijk en figuurlijk aan onderdoor wanneer hij paart met een vrouwelijke bidsprinkhaan. Eerst en vooral moet je weten dat de wijfjes een pak groter van gestalte zijn dan mannelijke bidsprinkhanen. Bovendien verspreiden ze via hun achterlichaam feromonen (geurstoffen) waaraan geen enkel mannetje kan weerstaan. Wanneer hij klaar is om te paren, laat hij zich leiden door de geurstoffen en klampt hij zich vast aan het achterlijf van de vrouwelijke bidsprinkhaan. Via de darmopening geeft hij zijn zaadpakket over, goed voor een levenslange voorraad aan eitjes.
Maar daar eindigt deze schijnbaar romantische liefdesscène niet. Tijdens of net na de paring eten de wijfjes de mannelijke sprinkhaan namelijk op. Een kannibalistisch trekje uit eigenbelang want deze vrouwen denken maar aan één ding: voldoende krachten opdoen om de kleintjes groot te brengen. Over toewijding gesproken!
Bidsprinkhanen kom je vooral in Centraal-Europa en rond het Middellandse Zeegebied tegen. Duitsland, Polen en Wallonië vormden tot voor kort de noordelijke grens van hun leefgebied. In september 2019 werd er namelijk voor het eerst een populatie Europese bidsprinkhanen gespot in Vlaanderen, meer bepaald in Midden-Limburg. Hoe ze daar terecht zijn gekomen is helaas niet duidelijk.
Mieren
Net zoals bijen leven mieren ook in kolonies met een vrouwelijke leider. Een wijfje dat ijzersterk is in organisatie. De koningin zit niet godganse dagen op haar luie troon maar produceert van de lente tot de herfst duizenden eitjes waaruit ijverige werksters en mannetjes voortkomen. De werksters onderhouden de kolonie, bouwen aan het nest en gaan op zoek naar voedsel terwijl de mannen instaan voor de bevruchting van de koningin. Dat laatste doen ze trouwens niet in de kolonie zelf. De koningin, gevolgd door een zwerm mannetjes, vliegt uit om in de lucht te paren (zwermen). De man die het hoogste vliegt, krijgt de eer om de koningin te bevruchten. Dat verklaart de vliegende mieren in de zomer dus!
Je kan de drie soorten mieren trouwens makkelijk onderscheiden: alleen de geslachtsactieve mieren (koninginnen) en mannetjes hebben vleugels. De werksters, die je het vaakste ziet in je eigen tuin, kunnen perfect functioneren zonder vleugels. Ook opmerkelijk: eens de koningin bevrucht is, werpt ze haar vleugels af en start ze een nieuwe kolonie. Kortom, mieren zijn ambitieuze vrouwen die nooit stilzitten.
