Dagboek van Pim: Zogende vosjes in een bezet Nationaal Park
Vorige week werd het Nationaal Park Hoge Kempen ongewild wereldnieuws, toen de voortvluchtige militair Jürgen Conings er zijn bivak optrok. Maar voor Onze Natuur-filmmaker Pim vormt het natuurgebied al meer dan twee jaar één van zijn vaste werkplekken. Lees hier hoe Pim’s plannen om een jonge vossenfamilie te filmen, gedwarsboomd worden door ‘s lands meest gezochte man.
Vossenburcht gezocht
Mijn verhaal over de Limburgse vossen start al in 2020, toen ik op zoek was naar een familie vossen op een mooie locatie. Daarvoor konden we beroep doen op Laurent Louwies, een gepensioneerd en gepassioneerd natuurliefhebber, die met zijn wildcamera’s enkele vossenburchten monitort in het Limburgse Nationaal Park. Ik kon er al enkele mooie beelden schieten van spelende vossenwelpen en op een keer kwam er zelfs een volwassen vos met prooi voorbij. Alleen … ontmoetten die twee elkaar nooit voor mijn lens. Het lijkt wel alsof ze het ervoor deden!
Dus moesten we dit jaar opnieuw de hulptroepen inschakelen voor nieuwe vossen, nieuwe welpen en een nieuwe burcht. Want wat is een verhaal over jonge vossen waard, als ik de unieke band met hun ouders niet in beeld kan brengen? Volgens Laurent kwamen er twee plaatsen in aanmerking, waar veel activiteit te zien was. Alleen bleek één van de burchtingangen zich in een put te bevinden, voor mij haast onmogelijk om goed in beeld te brengen.
De grote verhuis van de familie vos
Vlak voor ik ga beslissen welke burcht het wordt, krijg ik telefoon van Laurent. De vossen hebben zich verplaatst! En dan nog wel naar dé droomlocatie die ik voor hen op op het oog had, mocht ik vossenmakelaar zijn: op de rand tussen bos en heide, met een weids uitzicht en ontoegankelijk voor het grote publiek.
Om de vossen niet te verstoren op hun nieuwe woonplaats, heeft Laurent er geen cameravallen geplaatst en gaan we meteen onze schuiltent optrekken. Het is niet eenvoudig om de nodige camouflage te vinden, maar we stoten toch op een plekje dat niet al te veel argwaan opwekt bij onze familie vos. Normaal geef ik wilde dieren even de tijd om te wennen aan de aanwezigheid van ons camouflagetentje, maar nu kwamen de welpen op dag één al uit hun schulp om lekker te spelen. Op nog geen 30 meter van de tent!
Unieke beelden van vossenmoer en kinderen
In het kwakkelweer van de voorbije weken moesten we als natuurfilmmakers extra veel geduld opbrengen. Droge momenten met een heldere hemel zijn een zeldzaam goed geworden, maar zoals dat meestal gaat, is het de aanhouder die wint. Op onze tweede dag in het Nationaal Park kruipen Mees en ik al om 4u ‘s morgens in ons natuurkantoor met zicht op de vossenburcht. Muisstil wachten we het eerste zonlicht af en ons geluk kan niet op: vier vosjes komen naar buiten om te spelen. Prachtig om te zien, maar … dat shot hadden we vorig jaar al gefilmd.
En dan, heel onverwachts, voegt er zich plots een grote vos bij het gezelschap. De welpen worden wild, stormen op hun moeder af en installeren zich één voor één aan de melkbar. Ongelooflijk, we zijn er nog maar net en hebben al prijs! Na het zogen trekken de welpen zich terug in het vossenhol voor een welverdiend ochtenddutje en gaat de moervos verder op pad. En wij ondertussen maar nagenieten. Alleen zitten we nog met één klein probleempje …
Politie vindt (nog) een camouflagetent in Nationaal Park Hoge Kempen
Hoe mooi de actie ook was, er was nét iets te weinig licht aanwezig om van een echt succes te spreken. Dezelfde beelden, maar dan met een mooie zonsopgang op de achtergrond, dát is ons ultieme shot. Dus besluiten we de daaropvolgende dagen vol goede moed terug te keren naar de vossenburcht, in de hoop dat het lot ons een tweede maal goed gezind is.
Maar onze plannen hielden geen rekening met de plannen van Jürgen Conings, die ervoor zorgde dat het Nationaal Park Hoge Kempen werd afgesloten voor iedereen die niet op zoek was naar de militair. Niemand mocht erin, ook de plaatselijke boswachters niet. Toen de kranten op een gegeven moment kopten dat de bivak van de militair gevonden was, kreeg ik het even Spaans benauwd. Het zou toch mijn tentje niet zijn, dat ik had moeten achterlaten bij de vossen? Gelukkig kreeg ik al snel bericht van onze producer dat de politie wel degelijk ingelicht was over ons tentje - stel je voor wat die vossen wel niet zouden denken als hun geheime hol plots in de kranten stond …
Ik ben nog niet teruggekeerd naar mijn droomplekje. Ik kan alleen maar hopen dat alle commotie in het Nationaal Park deze jonge vossenfamilie niet heeft weggejaagd. Dat er een heleboel dieren hebben afgezien van de grootscheepse zoektocht, hoef ik je niet uit te leggen. Toch hoop ik nog steeds dat ik een vervolg zal kunnen breien aan dit mooie vossenverhaal. Ik kan niet wachten om terug in mijn tent te kruipen!
