Le Fondry des Chiens: de Belgische versie van de Grand Canyon!
Een canyon in België? Ik geloofde er in eerste instantie niks van en dacht dat het gewoon om het zoveelste hoopje rotsen ging dat een of andere burgemeester had uitgeroepen tot plaatselijke bezienswaardigheid. Maar tijdens m’n research naar bijzondere wandelingen blééf de naam ‘Fondry des Chiens’ maar opduiken. Vorig weekend trokken we dus eindelijk richting Nismes om dat natuurwonder eens van naderbij te bekijken!
Parkeren deden we aan de kerk van Nismes, deelgemeente van Viroinval. We kozen voor een wandeling van 4 km die de rode rechthoeken volgt. Hier kan je de route downloaden voor je GPS. Eerst wandelden we door het kasteelpark ‘Les jardins d’O’ met prachtige waterpartijen, sierlijke bruggen en avontuurlijke speeltuinen. De eyecatcher van het park is het Château Licot. Vroeger was dat de woonplaats van een industriële familie, maar tegenwoordig doet het dienst als gemeentehuis.
Van uitkijkpunt naar uitkijkpunt
Eens we het park uit liepen, ging het stilaan naar boven. In totaal telt deze wandeling zo’n 125 hoogtemeters, maar nergens werd het een echte kuitenbijter. Onderweg kwamen we de eerste zinkputten of ‘fondry’s’ tegen, een natuurfenomeen dat in ons land enkel in de Viroinvallei voorkomt. De typische kuilen zijn ontstaan door miljoenen jaren van insijpelend regenwater op de kalkhoudende bodem. Aan de rand van de grillige rotspartijen stonden strategisch geplaatste zitbanken. Die trakteerden ons op magnifieke vergezichten tijdens een welgekomen rustpauze.
De enige échte canyon: le Fondry des Chiens
Het aparte landschap kon ons wel bekoren, maar we werden er niet door van onze sokken geblazen. Tot we na ongeveer 2,5 km plots op allerlei voorzieningen voor toeristen botsten: picknickplaatsen, een parking, zelfs een stel toiletten midden in de natuur … Dit moest wel the place to be zijn!
Nieuwsgierig zetten we onze eerste stappen op een wijds kalkgrasland, waar in de vroege zomer zeldzame wilde orchideeën groeien. In het seizoen kan je er ook een keur aan microfauna bewonderen, met o.a. hagedissen en vlinders zoals het dambordje, het bleek blauwtje en de rotsvlinder. De uitzonderlijke fauna en flora van dit unieke stukje natuur maakt van de Fondry des Chiens een echte biodiversiteitshotspot. Omwille van zijn kwetsbaarheid is dit stukje natuur beschermd en zelfs uitgeroepen tot natuurmonument.
En dan, zoals aangekondigd maar toch totaal onverwacht, verschijnt er in dat groene biljartlaken plots een gigantische landschapsscheur. De opper-fondry is 100 meter lang en 20 meter diep, omzoomd met rotspartijen, grillige spleten en diepe spelonken. Het lijkt alsof de aardkorst hier letterlijk is opengebarsten! Hoe indrukwekkend de fondry precies is, kan je alleen ter plaatse echt ervaren. Maar als je rechtsboven op de foto het schuilhutje kan vinden, krijg je wel al een goed idee.
Fotomoment
Uiteraard moesten we nu even tijd maken voor het obligate selfie-moment, dus schuifelden we voetje voor voetje naar de rand van de kuil. Voor de gelegenheid hadden we onze eigen chiens meegenomen, hoewel de fondry zijn naam eerder aan een scheldnaam te danken heeft. Volgens de overlevering werden autochtone christenen vroeger door de Muzelmannen ‘honden’ genoemd, omdat ze aanzien werden als heidenen. Een ander verhaal heeft het over dorpelingen die hun dode honden in de kloof gooiden, maar dat gruwelijke verhaal geloven we liever niet.
Le Fondry des Chiens: praktisch
Wij deden de 4 kilometer in bijna 2 uur, inclusief tijd om de infoborden te lezen, van het uitzicht te genieten en foto’s te maken. De wandeling is grotendeels (semi-)verhard en dus goed te doen, ook voor gezinnen met kinderen. Ter plaatse hou je je kinderen best wel goed in de gaten, want een bezoek aan de site is niet zonder gevaar. Er loopt een paadje tot helemaal beneden in de put, een indrukwekkende ervaring voor jong en oud! Als je geen zin hebt in wandelen, kan je je auto ook vlakbij de Fondry des Chiens parkeren. Je kan het natuurlijk niet vergelijken met de échte Grand Canyon, maar deze kloof van de Viroinvallei moet je gewoon gezien hebben!
