Onthaasten in het Turnhouts Vennengebied
De natuur is dichterbij dan je denkt, soms hoef je er zelfs amper de stad voor uit. Op nog geen 5 kilometer van het centrum van Turnhout ligt een prachtig wandelgebied vol vennen, heide, grasland en bos. Je komt er terecht in een groene oase die niet alleen wandelaars, maar ook prachtige water- en weidevogels aantrekt.
Op een zonnige dag trekt de aanwezigheid van water ons aan. We stippelen een wandeling uit om de Grote en Kleine Klotteraard te verkennen, twee vennen waarop je een prachtig zicht krijgt vanop de wandelpaden maar ook vanuit een uitkijktoren. Parkeren doen we op een kleine zandparking vlakbij ‘het Bels lijntje’, een fietspad dat Turnhout met Tilburg verbindt.
Openlucht kraamkliniek
We lopen weg van de baan omheen de Grote Klotteraard, die wel getransformeerd lijkt tot kraamkliniek. Het ven is volledig omheind zodat de talrijke vogels er ongestoord hun gang kunnen gaan.
Verschillende soorten ganzen troepen er samen, de niet-meer-zo-jonge kroost in hun kielzog. Twee bergeenden zitten wel héél dichtbij voor de foto en door de verrekijker spotten we ook enkele krakeenden. Tussen al dat gepluimte graast vreedzaam een kudde schapen, die zo helpt de begroeiing laag te houden.
In de verte horen we de grutto z’n eigen naam roepen. In het Turnhouts Vennengebied huist dan ook de tweede grootste grutto-populatie van Vlaanderen. Aangekomen bij de rand van de omheining kunnen we twee exemplaren van bijzonder dichtbij bewonderen. Ze maken van de paaltjes gebruik als uitkijkpost. Zouden vogels ook genieten van het mooie uitzicht?
Van veld naar bos
Aan de overzijde van de wandelweg wisselen velden en akkers elkaar af. Ook daar valt moois waar te nemen. Uit een van de struiken in de berm vliegt een gele kwikstaart op. Een beetje verderop, in de ruigte tussen twee akkers, is een vogeltje met zwarte kop en opvallende witte vlekken druk bezig met insecten vangen. Even opzoeken en mijn vermoeden wordt bevestigd: een roodborsttapuit, waarvan even later ook het vrouwtje zich laat zien.
We wandelen verder en de route wordt steeds schaduwrijker. Het overzichtelijke, open landschap maakt plaats voor een meer bossige omgeving. Eventjes komen we terecht op een verharde weg, om daarna het gebied Klein Kuylen te betreden. Een eindje verder kunnen we door het begrazingsrooster wandelen, waar Gallowayrunderen (die zich vandaag overigens niet laten zien) aan natuurbeheer doen.
Uitkijken over het water
Dit stukje van de wandeling is groener dan groen en we wanen ons hier alleen op de wereld. Na een tijdje zien we plots door de struiken een fietser passeren: we wandelen nu parallel aan het Bels lijntje. Daar doemt de imposante uitkijktoren op, die je aan de rand van de Kleine Klotteraard tot op 12,5 meter hoogte brengt. Ideaal voor een terugblik op een geslaagde wandeling. Door al het moois onderweg deden we uiteindelijk bijna 2,5u over de route. Helemaal onthaast beseffen we nu pas dat we zo weer thuis zijn!
