Picknickende eekhoorns en camouflagetentjes: het leven van een natuurfotograaf
Met een fascinatie voor dieren en een smartphone op zak maakte Niki Colemont jaren geleden zijn eerste foto’s. Nu spendeert hij uren, soms zelfs dagen, in zijn gecamoufleerde schuiltent op zoek naar het ultieme beeld van een springende eekhoorn of een koppel ijsvogels. Is het puur geluk of een kwestie van geduld? Je komt het hier te weten.
Als je dacht dat een mooie foto van het gezin al een mission impossible was, probeer dan maar eens een dier te fotograferen. Toch lijkt het alsof de dieren die Niki Colemont vastlegt op beeld geboren fotomodellen zijn. We vroegen hem uit over het hoe, wat en waarom van zijn fascinerende hobby als natuurfotograaf.
| Foto | Product | Features | Meer |
|---|---|---|---|
 | Bekijk product | ||
 | Bekijk product | ||
 | Bekijk product |
Kijk eens naar het vogeltje
“Ik ben klein begonnen met mijn smartphone maar ben al snel overgestapt naar een eenvoudig fototoestel”, gaat Niki van start. “Het was pas toen ik mijn vriendin leerde kennen dat ik ben beginnen fotograferen met een spiegelreflexcamera. De Nikon Reflex D5200 was mijn eerste, eigen camera. Wat een verschil!”
Niki’s eerste foto’s kwamen uit de tuin van zijn vriendins oma. Het bewijs dat je niet ver hoeft te reizen om mooie natuurbeelden te maken. “In haar vogelhuisje zat een broedend koppel vogels. Het vogelnest fascineerde mij enorm. Ik ben toen meteen op YouTube gaan kijken naar video’s van andere natuurfotografen om te leren hoe zij zo’n natuurtafereel in beeld brengen. Ik had al snel door dat een grote telelens onmisbaar was om de vogels vanop afstand op camera vast te leggen.”
Picknickende eekhoorns
Niki kreeg de smaak helemaal te pakken toen hij een stel eekhoorns op bezoek kreeg. “Om eekhoorns of andere dieren voor mijn camera te krijgen, investeer ik in verschillende manieren om die beestjes te voederen. Toen ik een eekhoorn noten zag eten uit het voederbakje in de tuin kwam ik op een idee. Ik besloot om een stapje verder te gaan dan het voederbakje door de noten in attributen te verstoppen. Eerst een conservenblik Zwan worstjes, daarna een mini-winkelkarretje, een picknicktafeltje en noem maar op. Dat leverde al heel veel ludieke én unieke beelden op. Ik wil geen alledaagse, doorsnee foto’s maken, maar iets in beeld brengen dat andere fotografen nog niet hebben gedaan.”
De bijzondere beelden van eekhoorns die zitten te picknicken op een bankje of het gevecht aangaan met een speelgoeddinosaurus werden al snel opgepikt. “Ik deel de foto’s op mijn eigen kanalen maar ook in online groepen. De reacties van de mensen zijn superleuk. Mijn foto’s geven mensen een lach op hun gezicht. Bovendien geeft de natuur mij enorm veel rust. Ik kan er mijn hoofd leeg maken. Daarvoor doe ik het.”
Een kwestie van geluk en geduld
Aan één beeld gaan vaak duizenden foto’s vooraf. Als natuurfotografie moet je dus niet alleen het geluk hebben dat er net een dier passeert, je moet vooral ook veel geduld uitoefenen. “Soms zit ik wel vier uur lang in mijn gecamoufleerde schuiltent om een goede foto te maken. De voorbereiding en observatie zijn eigenlijk het meeste werk. Daarna is het wachten. Dat is ook net de uitdaging. Bovendien gebeuren er vaak onverwachte dingen zoals een roofvogel die opduikt en het vogeltje, dat je al urenlang aan het observeren bent, plots te pakken heeft. Ook dan moet je klaarzitten.”
“De lockdown was een godsgeschenk”
Tijdens de lockdown dit voorjaar ontdekten plots veel meer mensen de kleine stukjes natuur in hun omgeving. Ook Niki was nog meer in het groen te vinden dan gewoonlijk. Voor hem was de coronaperiode een godgeschenk. “De afgelopen maanden waren voor mij enorm leuk. Ik heb veel tijd geïnvesteerd in mijn natuurfotografie. Het was opvallend hoeveel mensen tijdens de lockdown plots gingen wandelen of fietsen in de natuur. Het maakte de observatie van dieren net iets uitdagender, maar ondertussen is het gelukkig weer een pak rustiger.”
Een gooi naar een National Geographic Award
Andere mensen blij maken met unieke foto’s is één doel. Het andere? De National Geographic Fotowedstrijd winnen. In 2019 strandde Niki al bij de finalisten. Dit jaar doet hij opnieuw mee in de hoop de hoofdprijs in de wacht te slepen: zijn foto in de decemberuitgave van het prestigieuze magazine. “Ik laat alles op mij afkomen. Als er iets uit de bus valt dan ga ik er graag op in maar verder doe ik dit vooral voor het plezier” voegt hij daar nog aan toe.
Nog een laatste tip?
“Geef niet op.” Da’s de belangrijkste tip die Niki beginnende natuurfotografen wil meegeven. “Als iets mislukt, laat het je dan niet demotiveren. Blijf vooral proberen, opnieuw en opnieuw. Je zal waarschijnlijk eerst duizend slechte foto’s maken, maar ineens is hij daar dan: de foto van je leven!”
Je kan Niki online volgen via zijn eigen Facebook- en Instagrampagina.
Fotogalerij
