Veldkrekel

Deze zomer heb je ongetwijfeld zijn herkenbare getsjirp al opgevangen – de veldkrekel zorgt altijd voor sfeer! Leer hier alles over onze meest voorkomende, maar toch niet zo gewone krekel. 

Herken de veldkrekel

(Gryllus campestris)

Eén ding is zeker: het is gemakkelijker om zijn beroemde 'kri-kri-kri' te horen dan om hem te zien. Maar als je de veldkrekel toch in je vizier krijgt, kan je hem als volgt herkennen:

• hij is bijna volledig zwart, afgezien van de basis van de dekschilden, die geel is, en de binnenkant van de dijbenen, die rood is
• hij meet tussen 18 en 27 mm (de mannetjes zijn een beete kleiner)
• zijn kop is bijzonder groot en gedrongen
• hij heeft lange voelsprieten
• het vrouwtje heeft een lange punt tussen haar antennes, genaamd de 'legboor'
• de vleugels van het mannetje vertonen onregelmatige aderen, waardoor hij zijn typische stridulaties kan produceren; de rechtervleugel wrijft over de linkervleugel en het geluid wordt versterkt door een soort klankkast

Op het menu

Onze krekel is dol op allerlei soorten grassen, bladeren en wortels, maar kan af en toe ook genieten van dode insecten om zijn dosis eiwit binnen te krijgen.

Leefgebied van de veldkrekel

'Pour vivre heureux, vivons chacés' – of in het Nederlands: 'een vergeten burger, een gerust leven' – dat is in ieder geval wat onze veldkrekel moet denken. Hij zoekt zijn toevlucht in het hol dat hij graaft zodra hij zich bedreigd voelt en om er te overwinteren. Dit is ook de reden waarom hij uitgerust is met robuuste en vrij korte kaken. Zijn hol is meestal 15 tot 20 centimeter diep, en de veldkrekel verdedigt het vurig. 

Wat het terrein betreft, nestelt de veldkrekel zich het liefst op een droge en zonnige plek waar de begroeiing niet te dicht is. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je hem tegenkomt in heidegebieden, weilanden en vlaktes. 

Veldkrekelliefde

Er gaat niets boven een goede serenade om zijn hartendiefje te versieren. Wanneer de veldkrekel in het voorjaar een vrouwtje wil lokken, gaat het mannetje bij de ingang van zijn hol staan en wrijft hij met zijn rechtervleugel – met name het gedeelte dat voorzien is van 'tandjes' – over zijn linkervleugel. Eens mevrouw veldkrekel verleid is, legt het mannetje een spermatofoor af aan de basis van haar legboor (het eierleggende orgaan), waarna het vrouwtje haar lange, gele eieren in de grond legt, één of twee centimeter diep. Ze kan er wel tweehonderd leggen, maar doet dat op verschillende plaatsen in groepjes van ongeveer dertig stuks. De eieren komen na een paar weken uit, maar de nimfen zullen eerst een tiental vervellingen moeten doormaken voordat ze uiteindelijk volwassen worden. Wanneer ze een van hun laatste vervellingen hebben doorstaan, brengen ze de winter door in een hol.

Relatie met de mens

Helaas is dé soundtrack van de zomer in Noordwest-Europa op zijn retour. Hoe dat komt? Door het verdwijnen en versnipperen van het leefgebied van de veldkrekel en het gebruik van kunstmest. Voor de krekel is het noodzakelijk dat de zonnestralen de bodem kunnen bereiken. Vandaar het belang van lage begroeiing, die niet in stand mag gehouden worden door té voedingsrijke meststoffen.  

In Wallonië zijn er vooral enkele relictpopulaties; de veldkrekel komt hoofdzakelijk voor in de Kempen.

Wist je dat de veldkrekel ...

• liever loopt dan springt, in tegenstelling tot de sprinkhanen? Hij kan wel springen, maar is lang niet in staat om de records van zijn neven te breken. 
• niet kan vliegen? Zijn vleugels zijn veel te kort om op te stijgen in de lucht.
• hoorbaar is tot op 50 meter afstand? 
• een trommelvlies heeft ... in zijn voorpoten? Zo kunnen de vrouwtjes de mannetjes opmerken, en kunnen de heren indringers horen naderen.