Uitgetest: avontuurlijk wandelen naar de waterval van de Bayehon
Op zoek naar een nieuw avontuur om je wandelhonger te stillen? Dan is een bezoek aan de waterval van de Bayehon alles wat je nodig hebt. Op een zonnige zomerdag trok onze redactrice haar wandelschoenen uit de kast voor een betoverende wandeling in de Hoge Venen.
In het hart van de Hoge Venen is het altijd mooi wandelen. Deze keer kozen we een route die ons naar de op één na grootste waterval van ons land brengt: de waterval van de Baheyon.
Het wilde Oosten
Na een korte rit richting Ovifat, komen we aan de start van wat een betoverend mooie wandeling belooft te worden. Het begin van de route is niet moeilijk te vinden. Het pad is aangeduid met ‘Route du Baheyon’. Eenmaal voorbij het dorp Longfaye en een scherpe haarspeldbocht zien we al flink wat activiteit aan het startpunt. Van hieruit vertrekken verschillende routes. Wij nemen de rode weg die met het symbool van een hert aangeduid is.
De start van de wandeling belooft alvast veel goeds. Op het kabbelende ritme van de beek, die verrassend luid is, minderen we onze tred. We volgen het water en stoten op een zijtak die ons pad kruist. We hebben twee opties: de beek oversteken en verder gaan met natte voeten of de wandeling verder zetten langs het houten pad langs de rotswand. In beide gevallen zijn waterdichte schoenen met goede grip een aanrader!
We komen een paar wandelaars tegen die genieten van hun vakantie in de streek. Het klopt dat de Hoge Venen wandelaars uit het hele land, en over de landsgrenzen heen, aantrekken. Ondanks die populariteit zijn de omringende bossen een garantie op rust en een uitstekend toevluchtsoord om te ontsnappen aan de drukte in de stad. De bloeiende heide typeert het landschap tijdens de zomermaanden.
We steken een houten brug over en zien hoe de Baheyon en de G’hâster er samenvloeien. De recente overstromingen* hebben duidelijk hun sporen nagelaten. Sommige bomen zijn ontworteld en wij zakken hier en daar met onze voeten weg in de natte bodem. We zetten onze wandeling verder. De roodgekleurde rotswanden zijn opmerkelijk. De rode kleur is het resultaat van het ijzerhoudend water dat er al sinds jaar en dag langs stroomt. De beek, die in Botrange ontspringt, is erg zuur. Er is geen spoor van zwemmende vissen te zien.
Een panoramische klim
De route loopt verder langs een stenen pad dat steil omhoog gaat. We zijn niet ver meer. Tijd om onze kuiten te laten werken. We klimmen omhoog en worden beloond met een prachtig uitzicht op de waterval. Het water klettert er 9 meter omlaag. Het debiet is indrukwekkend door de grote hoeveelheid regen die er deze zomer uit de lucht viel. Hoewel de wandeling helemaal niet lastig is, besluiten we even te pauzeren op een picknickbankje. We nemen de tijd om het fenomenale landschap te bewonderen. Van hieruit kan je via een hellend paadje tot aan het water geraken, maar het is opletten geblazen want de afdaling is glibberig en erg steil.
Op het plateau met panoramisch uitzicht kunnen we opnieuw kiezen: terugkeren of onze tocht verder zetten richting de Venen. Aangezien de zon bijna ondergaat, beslissen we om een andere keer terug te komen om de 13 km lange lus uit te proberen.
Wil je je ook vergapen aan het adembenemende zicht op de Belgische Niagara Falls - een beetje chauvinisme kan geen kwaad - hou er dan rekening mee dat route niet toegankelijk is voor kinder- en rolwagens. Bij regenweer kunnen de wandelpaden er erg modderig bij liggen. Aangepast schoeisel is een must!
*Deze wandeling werd uitgetest kort na de zware overstromingen van juli 2021.
Fotogalerij
