Dagboek van Pim: Hoe zou het nog zijn met … onze bosuil?
Het lijkt wel een verhaal zonder einde, dat van de bosuil die ik zo graag op zijn nest wil filmen. Twee jaar geleden startten we al met de voorbereidingen, maar nu pas kunnen we voorzichtig beginnen hopen op succes. Zou het dan eindelijk gaan lukken, nu de laatste lente waarin we kunnen filmen is ingezet?
Bosuilen broeden van nature in holen, maar daar kan je natuurlijk moeilijk met een camera gaan in hangen. We filmen zoveel mogelijk zonder de dieren te verstoren en wanneer ze een nest grootbrengen, is dat nog eens zo belangrijk. Maar het grote voordeel aan deze soort, is dat ze ook bereid is om menselijke constructies in te palmen.
High-tech nestkast voor bosuilen
We kwamen dus op het idee om een super-de-luxe nestkast te bouwen die er binnenin nét zo uitziet als een holle boom. Maar onze nestkast heeft zoveel meer te bieden: in een ‘bijgebouw’ maakte ik plaats voor een camera die uitkijkt op het nest en binnenin monteerde ik dimbare LED-lampen die zorgen voor een zacht, natuurlijk licht. Om onze kansen nog meer te vergroten, bouwden we er meteen twee.
Eén van de kasten heb ik twee winters geleden opgehangen in mijn eigen tuin, waar ik regelmatig bosuilen hoor roepen, de andere kwam in de plaats van een oud, bewoond uilennest bij mijn goede vriend Olaf. Het oude strooisel, een mengeling van braakballen en ander organisch afval, gebruikte ik om het gezellig te maken in het nieuwe nest. Hoe sneller onze steracteurs zich er thuis voelen, hoe beter!
Eindelijk prijs
Het interieur van beide nestkasten wordt permanent gefilmd door een webcam, zo volgen we op welk nest bewoond wordt. Vorig jaar kon ons geluk niet op toen een koppel uilen eieren kwam leggen in de kast bij Olaf, maar helaas kozen ze na een grote storm het hazenpad. En dan is het dus een jaar wachten op een nieuw kans. Op de laatste kans zelfs, want we hebben nog maar één voorjaar de tijd om te filmen voor onze documentaire.
Eind februari hoorde Olaf weer uilen roepen en zag hij dat de ingang van de nestkast was aangevreten. Dat doen uilen wel eens: met een soort van ‘handtekening’ maken ze zich het hol eigen. Ik ben meteen ter plaatse een monitor aan de kabels gaan hangen en ja hoor: er zit een vrouwtje op het nest! Ze zit niet roerloos stil maar beweegt geregeld, het zal dus niet lang duren eer de jongen komen piepen.
De grote wisseltruc
Het is ongelooflijk belangrijk om de bosuilen in deze fase absoluut met rust te laten. Maar met de camera die nu opgesteld is in het nest, kunnen we geen natuurdocu draaien. Om de paar dagen gaan we checken of de eieren reeds uitgekomen zijn. Nu moeten de eieren permanent warm gehouden worden, maar jonge uilen hebben zoveel honger dat beide ouders af en toe tegelijk op jacht gaan. Precies op dat moment kunnen we voorzichtig de oude camera vervangen door een beter exemplaar. En vanaf dan hebben we een uniek zicht op een nest jonge, donzige uilskuikens!
