Welke nachtvlinder fladdert daar?

Ter ere van het EK voetbal beginnen we met een ‘specialleke’: de Spaanse vlag. Deze nachtvlinder vliegt overdag, waarom we hem dan toch tot de nachtvlinders rekenen kan je hier nalezen. In rust legt hij - zoals alle nachtvlinders - zijn onopvallende voorvleugels over de achtervleugels: het resultaat is een zwart met crème gestreept driehoekig ‘tentje’. Maar wanneer hij zijn vleugels uitslaat, verschijnen zijn opvallende achtervleugels: rood met zwarte stippen. De Spaanse vlag is nog niet overal in België even verspreid, maar als je geluk hebt, kom je hem tegen op koninginnenkruid of vlinderstruiken. 

Wie bovenstaande omschrijving slechts vluchtig gelezen heeft, kan de grote beer wel eens verwarren met de Spaanse vlag. Maar zijn voorvleugels zijn duidelijk lichter gekleurd, terwijl de vlekken op de achtervleugels een donkerblauwe kleur hebben. Het grootste verschil is echter zijn lichaam: dat van de grote beer is sterk behaard. In volwassen stadium kan deze vlinder niet eten, je zal hem dus niet betrappen op specifieke waardplanten - zijn sterk behaarde rups is trouwens ook niet al te kieskeurig. 

Deze spectaculaire soort is zo’n 5 cm lang en heeft een spanwijdte van meer dan 10 cm! De rug van zijn borststuk is zwart, de rest van zijn lichaam heeft roze strepen. De naam van deze pijlstaart heeft vooral te maken met het lievelingsmenu van zijn rupsen, al bezoekt ze ook enkele andere planten dan liguster. Volwassen exemplaren voeden zich met nectar. 

Schattig, dat is het minste dat je van deze harige nachtvlinder kan zeggen. Het mannetje is bruin van kleur, het vrouwtje beige tot wit. De voelsprieten hebben de structuur van een pluim, wat de vlinder des te opvallender maakt. De plakker is een van de meest voorkomende nachtvlinders in ons land. De vrouwtjes tref je soms in grote groepen aan tegen een boomstam, waar ze wachten op een koene ridder in een wolk van aantrekkelijke feromonen. Zelf richting man vliegen, kunnen ze niet. 

Deze nachtvlinder hoort tot de familie van de ‘uilen’, waartoe de meeste van onze motten behoren. Ze komt voor in een heleboel kleurtinten van beigewit tot halfdonkerbruin, maar heeft altijd dezelfde, unieke tekening. De ondervleugels - die je moeilijk te zien krijgt, zijn fel oranjegeel met achteraan een brede, zwarte band. De poten zijn opvallend zwart-wit gestreept. 

Het silhouet van deze gele ‘spanner’ - die ook overdag vliegt - kan je makkelijk verwarren met dat van een dagvlinder. Toch zie je meteen aan de antennes dat je hier met een mot te maken hebt: de typische knotsvorm ontbreekt. Het boterbloempje is een opvallende, gele vlinder met donkere vlekken. 

Ook deze nachtvlinder is dagactief. Hij is zwart gekleurd met zes rode stippen op elke voorvleugel, heel toepasselijk voor een vlinder uit de familie van de ‘bloeddrupjes’. De achtervleugels zijn rood met een zwarte rand. Je kan hem o.a. spotten op klaversoorten en op distelbloemen. Op het eerste gezicht is deze vlinder makkelijk te verwarren met de eveneens zwart-met-rode sint-jacobsvlinder, maar die laatste vliegt vroeger op het jaar en heeft een andere rode tekening.